 |
2020 புதுவருஷம்
பிறந்து நல்லாத்தான் போயிட்டிருந்தது. வந்ததுப்பா மார்ச் மாசம். எங்கப் பார்த்தாலும்
‘கொரொனா’ங்கறாங்க. ‘லாக் டவுன்’ ங்கறாங்க. ‘சோஷியல் டிஸ்டன்ஸிங்க்’கறாங்க. ‘சானிடைசர்’ங்கறாங்க.
‘வணக்கம்’னு கைகூப்புங்க. ‘கை குலுக்காதீங்க’ங்கறாங்க.
கடையெல்லாம் மூடியாச்சு.
ஆட்டோ, கார் எல்லாம் நிறுத்தியாச்சு, ஸ்கூல், காலேஜ்ஜெல்லாம் லீவு விட்டாச்சு. தியேட்டர்,
மால், ஹோட்டல், தனியார் துறை அலுவலகங்கள், தொழிற்சாலைகள் எல்லாம் திறக்க தடை விதிச்சாச்சு.
வீட்டுலேயே எல்லாரும் முடங்கியாச்சு.
இதெல்லாம் நம்ம
மனசுக்கே புரியாத புதிரா…. வினோதமான சூழ்நிலை உருவானதா தோணும்போது ஒடம்புல இருக்கற
மத்த பார்ட்ஸ்க்குத் தெரியுமா? தெரியாதே! அதுபாட்டுக்கு தன்னோட வேலைய அப்பப்போ காட்ட
ஆரம்பிச்சுடும். அப்படித்தான் ஒரு நாள் நைட்
சரியான பல்வலி வந்தது. பாரஸிட்டமால் போட்டுப் பார்த்தேன். கொறயவேயில்ல. டாக்டர்கிட்ட
போகமுடியுமா, டென்டிஸ்ட் க்ளீனிக்குக்கு வருவாரா? இப்போ இருக்கற இந்த ‘கொரோனா’ கண்டிஷன்ல
க்ளீனிக்குக்குப் போறது அட்வைசபிளா? இப்படி பல யோசனைகள் தோணினாலும் பல்லுக்குத் தெரியலியே…கொரோனா
பத்தி, புரிஞ்சுக்கலியே லாக் டவுன் பத்தி. வேற வழியில்லாம டென்டிஸ்ட்கிட்ட போனேன்.
அவர் வெள்ளை கலர்ல பர்சனல் ப்ரொடெக்ஷன் எக்கூப்மென்ட் (PPE) போட்டு தலைலேர்ந்து, கால்வரை
கவர் பண்ணியிருந்தது வித்தியாசமா இருந்தது. விண்வெளி வீரர்கள் போல இருந்தது அவரோட ஷூ.
கண்ணைக்கூட கவர் பண்ணி கண்ணாடி போட்டிருந்தார். கைகள்ள க்ளௌஸ் போட்டிருந்தார். நம்ம
டாக்டர்தானா அதுன்னே தெரியல. போனவுடனே டெம்பரேசர் செக் பண்ணி, சானிடைசர் கொடுத்து.
‘என் உடல் நிலை காரணமாகவே க்ளீனிக்குக்கு வந்துள்ளேன்.
கொரோனா தொற்றால் நான் பாதிக்கப்பட்டால் அதற்கான முழு பொறுப்பையும் நானே ஏற்கிறேன்’
அப்படீன்னு ஒரு பேப்பர்ல சைன் வாங்கி, அப்புறம் ட்ரீட்மென்ட் செய்தார். அது ஒரு வித்தியாசமான
நிகழ்வா இருந்தது.
அடுத்த படலம் ஆர்த்தோ
க்ளீனிக். என் பெண்ணோட ஷட்டில் விளையாடும்போது ஷோல்டர்ல லெகுமென்ட் டிஸ்லொகேட் ஆகிவிட்டது.
இம்முறையும் க்ளீனிக் போறதுக்குள்ள அதே குழப்பம். ஆனா கையத் தூக்கவே முடியாம சரியான
வலி. போய்த்தான் ஆகணும். அப்பாயின்ட்மென்ட் வாங்கினேன். அந்த டாக்டரும் ஃபுல்லி எக்யூப்டாக
இருந்தார். அவருக்கும் பேஷன்ட்டுக்கும் நடுவுல ஒரு ட்ரான்ஸ்பேரன்ட் ஸ்க்ரீன் இருந்தது.
அது மட்டுமில்லாம…. இன்டர்வ்யூ எடுக்கறவங்க தலையோடு அட்டாச்டா இருக்கற ஒரு மைக் வச்சிருப்பாங்க
இல்ல… அது போல தலையில் மாட்டி, மைக்கில் பேசி அங்கிருந்தபடியே ட்ரீட் செய்தார். நான்
பேசினது அவருக்குக் கேட்கும் போலிருக்கு. அவர் மட்டும் மைக்கில் பேசினார். தொட்டு பார்க்கவில்லை.
கையைத் தூக்கிப் பார்க்கவில்லை. எக்ஸ்ரேயைப் பார்த்து ஜஸ்ட் மெடிஸின்ஸும், கையை பொஸிஷன்ல
வைக்கறமாதிரி ஒரு ஸ்லிங்கும் ப்ரிஸ்க்ரைப் செய்தார். ட்ரீட்மென்ட் முடிந்தது. அவ்ளோதானா?
டாக்டர் எக்ஸாமின் பண்ணி பாக்கவேயில்லையேன்னு ஒரு குறை எனக்கு. ஆனாலும் நன்கு குணமாகிவிட்டது.
இது எனக்கு ஏற்பட்ட அடுத்த வித்யாசமான நிகழ்வு.
அடுத்தது என் ஹஸ்பென்ட்டுக்கு.
அவர் கண்ணில் ஏதோ உறுத்தல் ஏற்பட்டதால ஐ ட்ராப்ஸ் போட்டு பார்த்தோம். ஒண்ணும் சரியாகலை.
ஆப்தமாலஜிஸ்ட் கிட்ட அடுத்த படையெடுப்பு. அவர்கிட்ட ஆன்லைன்ல மட்டும்தான் அப்பாயின்ட்மென்ட்
என்றார்கள். நல்லவேளையாக அன்றே கிடைத்துவிட்டது. க்ளீனிக் மாடில. ஆனால் அண்டர்க்ரௌண்ட்
கார் பார்க்கிங்கில் ஒரு நர்ஸிங்க் டீம் உட்கார்ந்துருந்தது. எல்லாருமே ஃபுல்லி கவர்ட்டாக இருந்தனர். சானிடைசர்,
டெம்பரேசர் செக்கிங்க் எல்லாம் இருந்தது. அங்கேதான் ரெஜிஸ்ட்ரேஷன். அங்கேயே ப்ரஷர்
செக் பண்ணி, கம்ப்ளெயின்ட் பத்தி கேட்டு, ட்ராப்ஸ் போட்டு…… சரிதான் டாக்டரே பாக்கமாட்டார்
போலிருக்குன்னு நினைச்சோம். ஆனா கொஞ்ச நேரத்துல எங்க டர்ன் வந்தது. பேஷன்ட் மட்டும்தான்
அல்லௌட்னாங்க. என் ஹஸ்பென்ட் போய்விட்டு வந்து சொன்னது. “இங்கும் டாக்டர் PPE போட்டிருந்தார்.
அவர் ஒரு மூலையிலும், நான் ஒரு மூலையிலும் இருந்தோம். என் கண்ணை ப்ரொஜெக்ட் செய்து
அவர் முன்னால் இருந்த பெரிய ஸ்க்ரீனில் பார்த்து தூசியை லொகேட் செய்தார். அவர் கொடுத்த இன்ஸ்ட்ரெக்ஷன்படி ஒரு ஸிஸ்டர் மட்டும்
பக்கத்தில் வந்து ஒரு செகன்ட்டில் எடுத்துவிட்டார். உறுத்தல் போயேபோச்… போயிந்தே… இட்ஸ்
கான்” இது மூன்றாவது வித்தியாசமான நிகழ்வு.
டென்டிஸ்டிடம்
நான் போன போது, “உங்க ப்ரொஃபஷன்ல இந்த கொரோனா பீரியட் பத்தி உங்களொட ஒபீனியன் என்ன
டாக்டர்?”னு கேட்டேன்.
“இந்த டிரஸ்ஸை
நாள்பூரா போடறதால ஸ்வெட்டிங்க் இருக்கும், அதனால தலைவலி வருது. ஒருவித டிஸ்கம்ஃபர்ட்
ஆல்வேஸ் இருக்கும். வாய்க்குள்தான் எங்க வேலை இருக்கறதுனால இன்ஃபெக்ஷனுக்கு எப்பவேணா
ஆளாகலாம் ங்கற கான்ஷியஸ் இருந்திட்டே இருக்கும்”னு அவர் சொன்னதும் ஒருவித பரிதாபத்துடன்,
அவர் மேல பெரிய மதிப்பும், மரியாதையும் தோன்றியது. டென்டிஸ்ட் மட்டுமில்ல. எல்லா டாக்டர்களும்
மனித உருவில் PPE அணிந்த தெய்வமாகவே தெரிந்தனர்.
‘நாடி பிடித்து
பார்த்தல்’ ங்கறதையே மெடிகல் சிலபஸ்லேர்ந்து எடுத்துடுவாங்க இனிமேன்னு விளையாட்டாய்
நான் சொல்லி சிரித்தாலும், இந்த கொரோனா காலத்துல டாக்டர்கள் செய்த அளப்பதற்கரிய சேவையை
மனப்பூர்வமாக பாராட்டறேன்.
.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக